جلسه بحث عمومی APFS با عنوان «۱۰۰ روز اقدام برای پرورش رویاهای کودکان»

روز یکشنبه، ۱۷ ژانویه ۲۰۱۶، یک جلسه بحث عمومی در تالار سبز شهر ایتاباشی برگزار شد تا «۱۰۰ روز اقدام برای پرورش رویاهای کودکان» به پایان برسد. در آغاز بحث، جوتارو کاتو، مدیر نماینده APFS، نگاهی به ۱۰۰ روز اقدام انداخت.

در «کنفرانس کودکان» که فعالیت از آنجا آغاز شد، هر کودک احساسات صادقانه خود را روی کارتی نوشت. آنها در حالی که درباره چشم‌انداز خود برای آینده صحبت می‌کردند، مانند «می‌خواهم به خارج از کشور سفر کنم»، «می‌خواهم ازدواج کنم» و «می‌خواهم به دانشگاه بروم»، نگرانی‌های خود را در مورد نداشتن وضعیت اقامت نیز ابراز می‌کردند، مانند «بیمه ندارم» و «اسم من در دبیرستان فاش خواهد شد». «راه‌حل‌هایی» که کودکان برای دریافت وضعیت اقامت ارائه دادند شامل «درخواست کمک از رسانه‌ها»، «درخواست از تلویزیون» و «درخواست از وزارت دادگستری» بود و آنها در نظر گرفتند که خودشان چه کاری می‌توانند انجام دهند. برخی از نوشته‌ها احساسات کودکان را آشکار می‌کرد، مانند «می‌خواهم هر چه زودتر آزاد شوم» و «آزادی‌ام را از من نگیرید». «کنفرانس کودکان» فرصتی برای کودکان شد تا برای خودشان فکر کنند و عمل کنند.

در مرحله بعد، در سپتامبر ۲۰۱۵، تلاش‌های لابی‌گری با اعضای مجلس آغاز شد. هشت کودک با نماینده شیوری یامائو ملاقات کردند و مستقیماً درخواست اعطای اقامت خود را مطرح کردند.

در ماه‌های اکتبر و نوامبر، در جریان کمپین «می‌خواهم رویاهایم را در ژاپن به واقعیت تبدیل کنم!» کارت پستال‌هایی برای حمایت از کودکان دارای اقامت غیرقانونی، کودکان در مقابل اداره مهاجرت توکیو فریاد اعتراض خود را بلند کردند و درخواست امضا روی کارت پستال‌ها را داشتند. در نتیجه، نزدیک به ۱۵۰ کارت پستال جمع‌آوری و به وزارت دادگستری ارسال شد. این فعالیت همچنین توسط رسانه‌ها پوشش داده شد. در ۲۵ نوامبر، یک کنفرانس مطبوعاتی در باشگاه خبرنگاران خارجی ژاپن برگزار شد که در آن دو نماینده از کودکان به سوالات خبرنگاران پاسخ دادند.

به موازات این فعالیت‌های ۱۰۰ روزه، «گروه‌های حمایتی» در مناطقی که کودکان زندگی می‌کنند، سازماندهی شدند و فعالیت‌هایی برای اخذ اقامت انجام شد. به طور خاص، یک کمپین جمع‌آوری امضا که با همکاری مادر و کودک ایرانی انجام شد، نزدیک به ۲۰۰۰ امضا جمع‌آوری کرد و دایره حمایت را گسترش داد.

در بیستم دسامبر، این گروه به خیابان‌های شیبویا آمدند و رژه برگزار کردند. پس از رژه، «قطعنامه ۱۰۰ روز اقدام APFS برای پرورش رویاهای کودکان» به اتفاق آرا تصویب شد و با حمایت ۲۲ محقق که در حال انجام تحقیقات در مورد خارجی‌ها و مهاجران هستند، این قطعنامه در دوازدهم ژانویه ۲۰۱۶ به وزارت دادگستری ارسال شد.

موارد فوق بررسی شد. یکی از نتایج این فعالیت‌ها، رشد کودکان بود. گزارش شده است که کودکانی که از حضور در ملاء عام مردد بودند، شروع به حل مشکلات خود به طور مستقل کرده‌اند. از دیگر نتایج این بود که با برقراری ارتباط از طریق رسانه‌ها و درخواست در رژه، علاقه به مهاجران بدون مدرک افزایش یافت.

در ادامه، شرکت‌کنندگان به اقدامات خود در ۱۰۰ روز گذشته پرداختند و همچنین برنامه‌های آینده را مطرح کردند. کودکان اظهار داشتند که «این فعالیت‌ها باعث شد احساس مثبت‌تری داشته باشم»، «می‌خواهم در آینده روی کمپین‌های جمع‌آوری امضا سخت کار کنم» و «از حرف‌های بی‌رحمانه آزرده خاطر شدم، اما پشتکار داشتم و به من اعتماد به نفس داد.» اعضای داوطلب APFS نظراتی مانند «هم خود مردم و هم مردم ژاپن باید در مورد مهاجران غیرقانونی صحبت کنند و بیشتر در مورد آنها درخواست تجدیدنظر کنند» و «ما باید به تعداد بیشتری از مردم ژاپن اطلاع دهیم که مهاجران غیرقانونی برای دستیابی به چیزهایی که برای مردم ژاپن بدیهی تلقی می‌شود، مانند ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر و دریافت بیمه درمانی، با مشکل مواجه هستند.» به طور خلاصه، کاتسوئو یوشیناری، مشاور، به مهاجران غیرقانونی که به دنبال اجازه اقامت ویژه بودند، گفت: «نباید آن را به دیگران واگذار کنید. شما فقط می‌توانید با صحبت کردن و اقدام خودتان به نتیجه برسید» و قسمتی را معرفی کرد که در آن یک زن برمه‌ای که در گذشته مهاجر غیرقانونی بود، حتی از فردی که در قطار کنارش نشسته بود، خواست تا طوماری را امضا کند که منجر به دریافت اقامت خودش شد.

در نهایت، مدیر نماینده در مورد برنامه اقدام بعدی، از جمله درخواست اقدام از وزارت دادگستری، صحبت کرد. جلسه بحث عمومی با تأیید همه مبنی بر ادامه گام‌های رو به جلو در فعالیت‌هایشان به پایان رسید.

ما در طول ۱۰۰ روز اقدام، از افراد زیادی حمایت و همکاری دریافت کردیم و مایلیم از همه شما صمیمانه قدردانی کنیم.
اقدامات برای اخذ اجازه اقامت در ژاپن ادامه خواهد یافت. ما از شما درخواست حمایت و همکاری مستمر داریم.